Królestwo Amathus w Limassol

Dzisiaj postanowiłam napisać o miejscu, które jest bardzo znaczące dla historii miasta Limassol a o którym wiedzą nie wszyscy (a przynajmniej nie o całości). Mówię o  Amathusie - starożytnym mieście królewskim położonym około 7 km na wschód od dzisiejszego miasta Limassol, naprzeciw wioski Agios Tychonas i blisko Amathus Hotel.
Jego nazwę można znaleźć pisaną na wiele sposobów - Amathus - Amathous, Amathounta, Amathounda czy Amatus.

Widok z Akropolis Amathusa na morze, marzec 2013.

Wstęp

Większość osób, jeżeli zdecydowała się na odwiedzenie Amathus widziało raczej tylko jej część strzeżoną stanowiska archeologicznego (płatne przy wejściu 2,50eur). Część ta nie jest specjalnie atrakcyjna, jeżeli porównać ją z innymi terenami archeologicznymi na terenie Cypru (chociażby w porównaniu do pobliskiego Kourion), niemniej jednak warto ją zobaczyć, zapoznać się historią tego miejsca i wczuć się w życie sprzed wieków. Jeżeli zaplanujecie odwiedzenie Amathusa nie poprzestańcie jednak tylko i wyłącznie na tym, co jest na dole, zaplanujcie sobie dłuższy spacer (albo i kilka) i obejrzyjcie pozostałe ruiny.

Nie wszyscy wiedzą, iż najciekawsza część ruin Królestwa Amathus znajduje się na wysokim klifie, z którego rozlegają się wspaniałe widoki nad morze, na wybrzeże miasta oraz góry.

Bardzo lubię wracać do tego miejsca, zarówno o wschodzie, jak i przed zachodem słońca. O każdej porze dnia i każdej porze roku wszystko tutaj wygląda inaczej. Zresztą, o tym będziecie się mogli przekonać, oglądając moje zdjęcia, ponieważ są one robione w trakcie wielu moich spacerów po tym terenie.

Widok z Królestwa Amathus w stronę Limassol. Na zdjęciu widoczny Amathus Hotel,  2011.

Spacerkiem o zachodzie słońca na Amathus, 2014.

Widok na dolinę Verka o zachodzie słońca, 2011.

Północne mury miasta Amathus o zachodzie słońca, 2014.

Widok na St Raphael Marina z okolic Bazyliki Agios Tychonas, 2013.

Początki

Amathus jest jednym z najstarszych miast królewskich Cypru, jednak nie znamy z całą dokładnością momentu założenia miasta Amathus, ponieważ nie jest ujęty w wykazie miast założonych przez greckich osadników w 11 wieku przed naszą erą.

Podczas badań archeologicznych na sąsiednich wzgórzach odkryto pierwsze ślady człowieka pochodzące z okresu neolitu.

Akropol Amathus był zamieszkiwany przez Eteocyprians – ludność, która zamieszkiwała wyspę przed przybyciem Greków czy Fenicjan.

Do końca 4 wieku p.n.e. w królestwie były używane oficjalnie dwa języki – Eteocypryjski i Grecki.

Amathus było królestwem bogatym i gęsto zaludnionym. Kwitło tutaj rolnictwo, hodowla owiec i z pobliskich kopalni w Kalavasos (na północnym wschodzie) wydobywano miedź. Produkowano wino, wyroby garncarskie (np. pyxides – ceramiczne szkatułki; czy antropomorphic askoi – dzbany w kształcie człowieka).

Dzięki dobremu dostępu do wód Cypr od zawsze był doskonałym punktem komunikacyjnym pomiędzy Egiptem i Azją. Amathus posiadał naturalny port morski i podnóża góry. Miało znakomite stosunki handlowe i zajmowano się eksportem drewna, ceramiki, miedzi i innych metali.

Miasto rozwijało się bardzo szybko.

Żeby dobrze poznać, zrozumieć i poczuć to miejsce warto zapoznać się z jego skróconą historią – dlatego krótko ją tu przybliżam.

Widok na dolinę i wioskę Agios Tychonas, 2013.

Historia Amathus

Ponieważ Cypr zawsze był wspaniałym punktem handlowym i taktycznym, na przestrzeni wieków przechodził on z rąk do rąk:

● w 8 wieku p.n.e. silna grupa Fenicjan osiadła sie w Amathus

● przełom 7 wiek p.n.e. - Cypr był pod władzą Asyryjczyków

● 6 wiek p.n.e. - Egipcjanie

●545 p.n.e.- 332 p.n.e. - pod panowaniem Persów. Cypryjczycy wielokrotnie próbowali wyzwolić się spod władzy Perskiej, ale bezskutecznie.

● W 499 rok p.n.e. - król Onisilos z Salamis (jednego z głównych państw-miast Cypru), przy pomocy Greków Jońskich, zbuntował się przeciwko Persom. Amathus jednak pozostał Persom wierny.

● Według Herodota Amathusianie, nienawidzili Onisilosa, ponieważ oblegał ich miasto. Kiedy został zabity, podczas bitwy odcięto mu głowę i powieszono go nad bramą miasta. Odcięta głowa wisiała tam aż pozostała tylko czaszka. Do już pustej czaszki wleciał rój pszczół i wypełnił go plastrem miodu. Amathusianie szukali porady na temat tego dziwnego wydarzenia. Kazano im wziąć głowę i zakopać ją, jak również dokonać corocznej ofiary, aby uświęcić pamięć bohatera. Zrobiono tak, jak wyrocznia poleciła.

● Sanktuarium i Pałac Królewski zostały odbudowane

●332 p.n.e. Ostatni król Amathusa - Androkles wspierał Aleksandra Macedońskiego w walce z Persami. Chciał otworzyć linie komunikacyjne do Egiptu i Azji. W 333 p.n.e.  Aleksander Macedoński pokonał Persów w bitwie pod Issos.

●332 p.n.e. - Aleksander Macedoński - został pokonany w walce. Od czasu jego śmierci Cypr był pod rządami jego spadkobierców – Ptolemeuszy.

● Akropol był niemal całkowicie opuszczony i pomieszczenia mieszkalne były skoncentrowane w centrum miasta.

● W 312 roku p.n.e. został wybudowany nowy port.

● W roku 58 p.n.e. - został zakończony okres rządów pełnych konfliktów i intryg Ptolemeuszy, władzę przejęli Rzymianie.

● 77-78 rok n.e. - Amathus zostało zniszczone przez trzęsienia ziemi.

● 70 – 100 n.e. - na terenie dawnego sanktuarium zostaje wybudowana świątynia z kolumnadą.

● Na koniec 4 wieku – Święty Tychon odciąga wyznawców Afrodyty od świątyni. Nawraca ich na chrześcijaństwo.

● W 5 wieku n.e. - Świątynia jest odnowiona i używana jako kościół.

● W 7 wieku n.e. - na Akropolu zostaje wybudowana Chrześcijańska Bazylika.

● 649 - 691 – miasto zostaje zburzone przez najazdy Arabskie i opuszczone.

● W 1191 roku - Ryszard Lwie Serce w trakcie wypraw krzyżowych (w drodze do Ziemi Świętej) zatrzymał się na Cyprze. Zniszczył Amathus i mieszkańcy przenieśli się do obecnego Limassol. Grobowce zostały splądrowane. Część kamieni z dawnego Królestwa Amathus została wykorzystana do budowy nowych domów w Limassol.

Natomiast reszta kamieni z Amathus w roku 1869 zostały przetransportowane i wykorzystane do budowy Kanału Sueskiego.

Prace archeologiczne na Amathus

Dzięki pracom archeologicznym zostały tutaj odkopane części Akropolis i Agory, górne i dolne miasto oraz pozostałości po pięciu wczesnochrześcijańskich bazylikach.

● W okresie Lusingan (1191-1489) na szczycie Akropolu zostały zauważone wielkie kamienne wazy wraz z kilkoma grobami.
● W 1862 roku odbyła się pierwsza poważna ekspedycja archeologiczna tego terenu pod dowództwem Count Melchor de Vogue – odkryto wiele inskrypcji i jedną z waz w stanie nienaruszonym.
● W 1865 wszystkie te znaleziska zostały przetransportowane do muzeum Luwr.
● W 1873 farmer pracujący na polu w pobliżu Agory, znalazł figurkę Bes (umieszczona została w Muzeum Archeologicznym w Istanubule).
● W 1890 odnaleziono grupę magicznych inskrypcji (umieszczone w Cabinet des Medailles w Paryżu i Muzeum Brytyjskim w Londynie).
● Pomiędzy 1893 a 1894 odbyła się pierwsza misja archeologiczna pod kierunkiem brytyjskich archeologów A.H. Smith i J.L. Myres - odkryto 312 grobowców.
● W 1930 Swedish Cyprus Expedition odkryło następne 26 grobowców.
● W 1975 Pierre Aupert rozpoczął wykopaliska i w 1979 roku dołączyła do niego Antoine Hermary. Odkryli Akropol, Świątynię Afrodyty, Chrześcijańską Bazylikę, magazyny pałacowe, część zamieszkalną, port znajdujący się pod wodą i stopniowo ukazujące się kawałki murów miasta.
● Dodatkowo Departament Starożytności – pracował nad wykopaliskami w centralnej części dolnego miasta i odkrył jeszcze 4 Chrześcijańskie Bazyliki.
● W 1984 odkryto kolejne grobowce i do tej pory było już ich odkryte aż 427.

Pomiędzy ruinami - zachód słońca na Amathus, 2014.

Mitologia i legendy

Z Królestwem Amathus związane jest wiele różnych podań mitologicznych i legend.

Legenda o Ariadne

Według jednej z wersji mitologii (pochodzącej z Cypru) o Ariadne to właśnie na Amathusie Tezeusz pozostawił Ariadnę w zaawansowanej ciąży.

Ariadne była piękną córką króla Krety - Minosa. Uciekła z Krety razem z Tezeuszem, który pokonał Minotaura i zdołał wyjść z Labiryntu, dzięki ofiarowanemu przez Ariadnę kłębkowi nici. W drodze do Aten zastała ich silna burza i ściągnęła do wybrzeży Cypru.

Porzucona na Cyprze Ariadna zmarła podczas narodzin dziecka. Została pochowana w małym grobowcu w lasku nazwanym na jej cześć Aridela.

Na Amathusie odnaleziono wiele dowodów na istnienie tutaj kultu Afrodyta-Ariadna.

Legenda o Adonie

Według innej legendy to tutaj na Akropolu odbywały się Adonia - konkursy śpiewu i tańca, polowania na dziki oraz konkursy sportowe. Wszystkie te konkursy odbywały się w czci Adonisa (jednego z synów Heraklesa).

Pochodzenie nazwy Amathus

(gr. Amathounta, ang. Amathous)

Jest powiązane z legendą o Ariadnis – król Pafos Cinyras (Kinyras) był legendarnym założycielem miasta. Jest to powiązane z narodzinami Adonisa, który nazwał miasto po swojej matce Amathus.

Akropolis

Wróćmy teraz do naszego spaceru na Akropolis.

Po lewej stronie od wejścia (do ogrodzonego terenu archeologicznego) znajdujemy schody, które prowadzą nas w górę do piaszczystej ścieżki. Podążając wydeptanymi ścieżkami, idziemy na szczyt Akropolu.

Mury Miasta 

Po drodze, w połowie drogi pomiędzy Akropolem a Dolnym Miastem docieramy do czegoś, co przypomina pozostałości murów obronnych i faktycznie były to bizantyjskie frontowe mury miasta Akropolu.

Centralna część murów Amathus, 2011.

Mury Amathus z częściowym widokiem na miasto, 2011.

Archeolodzy podejrzewają, iż centralne mury zostały zburzone na skutek wielkich trzęsień ziemi w 365 roku n.e. Miały one 265 metrów długości, 2.80-3.30 metrów grubości oraz 6 kwadratowych wież.

W czasach świetności Amathusa mury miasta otaczały je ze wszystkich stron aż do samego morza. Pomiędzy Akropolem a resztą miasta znajdowały się dodatkowe ściany, oddzielając Akropol od reszty miasta, tworząc coś w rodzaju cytadeli.

W okresie hellenistycznym, kiedy został wybudowany port, mury miasta zostały dodatkowo wzmocnione.

Dzisiaj możemy zobaczyć pozostałości tych murów z zachodniej wieży w pobliżu morza, dużą część północnej ściany z trzema wieżami oraz bramę w północnej ścianie. Brama ta stanowiła wejście dla tych, którzy chcieli wkroczyć do miasta od strony lądu.

Od 6 wieku Akropol był opuszczony, a życie skupiało się wokół dolnego miasta, które było otoczone niskim murem.

Pałac Królewski Amathus

Zaraz przy murach widzimy pozostałości ścian dużego kompleksu budynków – te ruiny to z założenia Pałac Królewski, rezydencja królów Amathus.

Pałac został wybudowany około 7 wieku p.n.e. Część jego została zachowana. W jego skład wchodzą cysterny i magazyny. Wydaje się, że został on porzucony pod koniec 4 wieku p.n.e.

Pozostałości po Pałacu Amathus, 2011.

Ruiny Pałacu Królestwa Amathus w 2013

Podczas prac archeologicznych zostało odnalezione tutaj bardzo wiele niezwykłych przedmiotów - słoiki, podarunki (dary wotywne) igły z brązu czy uszczelnienia z gliny.

Najważniejszym miejscem okazał się magazyn, w którym zostało odnalezione 14 pithoi (słoiki do przechowywania ziarna, oliwy i wina) i stela athoric.

W innych pomieszczeniach były: żużel miedzi, fragmenty tygli, ciężarki tkackie, figurki z wapnia, statuetka młodości, sfinks, kadzidełka zapachowe w wapieniu, męskie i żeńskie figurki, boginie i modele łodzi i rydwany, terakoty, fragmenty ceramiki Attic, materiały z czarnym i czerwonym rysunkiem, biżuteria, amulety i dokumenty.

Wszystkie odnalezione przedmioty (dla lepszej konserwacji i ochrony) zostały umieszczone w muzeach, więc niestety tutaj ich nie zobaczycie. Warto odwiedzić Muzeum Archeologii w Limassol, w którym jest wystawa Amathus.

Akropol

Po opuszczeniu ruin pałacu kierujemy się dalej ścieżką na północ i dochodzimy na sam szczyt Akropolu, gdzie pierwsze co na pewno zauważysz, będzie to ogromna waza z kamienia. Znajduje się ona na terenie Sanktuarium Afrodyty (ale o tym zaraz).

Wazy

Akropol na Amathus jest znany na całym świecie dzięki kolosalnej wazie z 7 wieku p.n.e. odnalezionej w Sanktuarium Afrodyty, na wschodnim skraju wzgórza.

Waza na akropolis, 2011.

Z lewej strony widoczna replika wazy odnalezionej na Amathus
a z prawej kamienie stanowiące dawny ołtarz, 2011.

Waza ta została wykonana z jednego wielkiego kawałka kamienia (wapienia). Ma 1,85m wysokości, 3,19m średnicy i waży 13 ton. Przyozdobiona została czterema zakrzywionymi uchwytami przedstawiającymi byka, który podobnie jak liście palmowe - symbolizuje życie.

Na jednym z uchwytów widoczny jest napis Eteocypriot „A-na”.

Woda zebrana w wazach służyła do oczyszczenia się po wejściu do świątyni. Uważano, iż woda znajdująca się w tych wazach ma być cudowną i zapewnić ludziom płodność i długowieczność.

Te dwa duże zbiorniki monolityczne (wazy) zostały odnalezione w okresie Lusingan. Obecnie jedna z nich jest częściowo zachowana na miejscu, natomiast druga w całości została przetransportowana w roku 1865 roku do Paryża i znajduje się w muzeum Luwr. W trakcie wykopalisk na Amathus, w miejscu, gdzie została znaleziona oryginalna cała waza, umieścili jej kopię.

Pozostałość po jednej z wielkich waz, 2011.

W turystycznej dzielnicy Agios Tychonas w Limassol oraz o podnóża Akropolu od strony zachodniej również można zobaczyć kopię jednej z dwóch wielkich kamiennych waz.

Jeżeli ktoś lubi oglądać bardzo stare ryciny to warto spojrzeć jak Amathus został przedstawiony przez kilka osób:

1. 1803 Luigi Mayer

Mayer, Luigi [CC0]

 
2. 1853 Karl Ritter

3. 1865 Joseph Seebot

Sanktuarium Afrodyty na Amathusie

Świątynia Afrodyty zajmuje dużą część Akropolu i pochodzi z 1 wieku p.n.e. Była ona specjalnym miejscem kultu Afrodyty - bogini piękna i miłości.

Odnaleziono tutaj dowody czczenia Afrodyty jeszcze sprzed 11 wieku p.n.e. - Grób Ariadny.

Jest to grobowiec znajdujący się na północnym skraju wzgórza, stanowi najbardziej starożytny dowód na obecność człowieka na tym terenie. Był ponownie użyty w okresie archaicznym i klasycznym, w czasie rozwoju sanktuarium.

Rzymianie odbudowali Świątynie na ruinach dawnego Sanktuarium Afrodyty/Venus. W okresie starożytności była ona jednym z największych ośrodków kultu na Cyprze i została wykorzystana jako miejsce kultu przez pierwszych chrześcijan (ok. 5 wieku n.e.).

Kamienie z ruin Amathusa, 2011.

Fragmenty kolumn Świątyni na Amathus, 2011.

Wyprofilowana palmeta pod narożnik gzymsu
Świątyni Afrodyty (1 wiek n.e.), 2011.

Fragment gzymsu ze Świątyni Afrodyty, 2011.

Roztrzaskany fragment kolumny, 2011.

Wczesnochrześcijańska Bazylika (Early Christian Basilica)

W 7 wieku n.e. Świątynia została zniszczona, niemal całkowicie rozebrana i na jej miejsce została wybudowana duża trójnawowa wczesnochrześcijańska bazylika, z niszą, exonarthexem i wieloma aneksami.

Usytuowana ona jest na wielkim dziedzińcu (60 x 46m) pokrywającym większość szczytu Akropol.

Sama bazylika i budynki do niej przynależące zajmują jedną czwartą dziedzińca od strony północnej i wschodniej a od strony północno-zachodniej i południowo-zachodniej znajduje się portyk.

Bazylika została zbudowana na kształt prawie idealnego kwadratu (25m na 24m), w który wpisano 3 nawy z absydą, poprzedzone narteksem (czyli krytym przedsionkiem, taką poprzeczną nawą) oraz otwartym przedsionkiem (exonarteks). W środku znajdowały się dwie kolumnady, po 4 kolumny,  oddzielające centralną nawę od bocznych. Niestety kolumny kościoła zbudowane były z drewna i nie da się ich odbudować.

Podłoga bazyliki jest opus sectile – czyli posadzka kamienna wykładana płytkami. Ułożone są tutaj różne wzory geometryczne z sześciokątnych i ośmiobocznych kawałków oraz małych kwadratów z białego, czarnego i szarego marmuru, wapienia w kolorze piasku, łupków, a nawet terakoty.

Wokół bazyliki skupione jest 12 pokoi, 8 od strony północnej i 4 od południowej. W niektórych z nich na podłodze również odkryto mozaiki.

W pomieszczeniach tych odnaleziono bardzo wiele przedmiotów użytku codziennego, ceramikę czy figurki. Na podstawie tych przedmiotów oraz ich zdobień można wiele się dowiedzieć na temat kultu, religii, czy o samych mieszkańcach starożytnego Amathusa. Nie będę się rozpisywać na ich temat, ponieważ tutaj ich nie zobaczysz - są one dostępne w Muzeum Archeologicznym w Limassol i polecam wybranie się tam.

Ze wzgórza Akropolu bardzo wyraźnie widoczne są jeszcze inne ruiny Amathus. Na wzgórzu po zachodniej stronie znajduje się nekropolia zachodnia z grobowcami, na północnym-wschodzie widoczne są północne mury miasta i oczywiście widać stąd też całą Agorę.

Północna brama widoczna ze Świątyni Afrodyty, 2011.

Widok na Agorę ze Świątyni Afrodyty, 2011.

Agora i łaźnie

W dolnym mieście na wschód u podnóża Akropolu znajduje się Agora i łaźnie.

Kompleks budynków

Po wejściu na teren archeologiczny Amathus po lewej stronie widzimy ruiny kompleksu budynku, który mogły być budynkiem administracyjnym czy schroniskiem (hostelem).

Budynek ten składał się z 3 poziomów.

Na dolnym poziomie było 6 pokoi. W jednym z nich znajdowała się studnia, a inny był spiżarnią. Jeden z pokoi miał wybrukowany przedsionek i schody prowadzące na drugi poziom.

Na tym poziomie mamy kolejne 7 pomieszczeń. Tutaj w kilku pokojach znajdowały się ławki czy też wybrukowana podłoga.

Na ostatnim trzecim poziomie znajdziemy kolejne 9 pokoi. W jednym z nich odnaleziono amforę i naczynie z brązu. W pokoju północnym przylegającym do wzgórza można zobaczyć ślady serca. W następnym pomieszczeniu znajdują się dwie umywalki z kamienia.

Budynek ten został opuszczony po najazdach arabskich.

Rynek (Agora)

W starożytności, agora była tradycyjnym ośrodkiem działań handlowych i politycznych.

W Amathus jej powierzchnia była utwardzona i otoczona z trzech stron portykami.

Na środku agory znajduje się zabytkowa fontanna na podwyższeniu. Wokół fontanny stoją cztery kolumny z ciemnego kamienia, spiralnie karbowane na podstawach z białego marmuru. Archeolodzy podejrzewają, iż oryginalnie znajdował się tutaj baldachim (dach) być może w postaci piramidy.

Kolumna z ciemnego kamienia, 2009.

W głębi jest widoczna fontanna z czterema kolumnami z ciemnego kamienia
i białym marmurem jako podstawa, 2009.

Wzdłuż południowej strony agory biegnie droga łącząca ją z dolnym miastem. Zaraz przy tej drodze na samym początku agory znajdują się łaźnie greckie. Składają się one z okrągłego kąpieliska (obszar zamknięty kołowy), sąsiednich pomieszczeń (prawdopodobnie przebieralni i sali do ćwiczeń) oraz korytarza. Z jednej strony znajduje się grupa ośmiu wanien a po drugiej 2 grupy po 3 wanny.

Na zachodniej stronie agory znajduje się 13 wapiennych kolumn doryckich. Prowadzą one do fontanny lub Nympheum i sklepionego zbiornika wodnego, na północnej stronie agory. Na prawo widać duży trójkątny basen.

Jedna strona rzędu kolumn doryckich, 2009.

Fontanna, 2009.

Po prawej stronie (prawie przy samym ogrodzeniu) znajdują się łaźnie rzymskie i kompleks pomieszczeń do nich należący.

Na skrajnej północy agory znajduje się budynek w kształcie dużego prostokąta, wydaje się on stanowić najważniejszy budynek administracyjny lub religijny na tym terenie.

Kolumna – Agora Amathus

Fragment kamiennego gzymsu na terenie Agory Amathus

Głowice kolumn z Królestwa Amathus z pięknymi zdobieniami

Gaj w porcie wewnętrnym Amathus, 2009.

Oprócz bazyliki znajdującej się na samym Akropolu odkryto tutaj jeszcze 4 wczesnochrześcijańskie bazyliki.

Pozostałe wczesnochrześcijańskie bazyliki (4)

Zachodnia Bazylika Amathus

Trójnawowa bazylika znajdująca się u podnóża Akropolu na zachód od Agory. Została ona wybudowana w 5 wieku n.e.

Ruiny bazyliki zachodniej

Wschodnia Bazylika Amathus

Kolejna trójnawowa wczesnochrześcijańska bazylika, która znajdowała się w nadmorskiej części miasta, na wschód od Agory. Została ona wybudowana w drugiej połowie 5 wieku n.e. Jej długość to 70 metrów. Jej podłogi były zdobione drogocennymi kamieniami. Została ona zniszczona podczas najazdów arabskich.

Ruiny południowo-wschodniej bazyliki

Bazylika Agios Tychonas

Najstarszą bazyliką jest Bazylika Agios Tychonas. Znajduje się ona na wschód od Akropolu.

Na przełomie 14/15 wieku, pierwszy biskup Święty Tychona zbudował bazylikę Agios Tychona na miejscu bazyliki bizantyjskiej z drugiej połowy 5 wieku. Była ona używana aż do końca 17 wieku.

W 4 wieku w czasach wczesnochrześcijańskich była tutaj 3 apsydowa kaplica cmentarna zwrócona na wschód.

Aby do niej dotrzeć, najlepiej kierować się na mały Kościół Św. Barbary i dalej pod górę wzdłuż osiedla nowoczesnych domów.

Ruiny bazyliki Agios Tychonas, 2013.

Bazylika ta została odkryta całkiem niedawno, ujawniając kilka struktur. Archeolodzy odkryli grobowce znajdujące się u jej podstawy. Wiele z nich było okradzionych, ale odnaleźli również kilka nienaruszonych. Były tutaj szczątki kobiety pochowanej z biżuterią i innymi przedmiotami użytku codziennego jak na przykład ceramika w innych grobach.

Zwiedzając to miejsce, możesz zauważyć, iż kolumnady częściowo zostały przywrócone.

Wejście do Bazyliki Agios Tychonas, 2013. 

Wnętrze ruin bazyliki Agios Tychonas

Ruiny przy bizantyjskiej bazylice Agios Tychonas

Element dekoracyjny wyrzeźbiony w kamieniu z ruin bazyliki

Widok na ruiny bazyliki i okolice z pobliskiego wzgórza, 2013.

Bazylika Świętej Barbary

Ruiny tej Trójnawowej bazyliki wczesnochrześcijańskiej (ang. Three-aisled Early Christian Basilica, gr. Τρικλιτη Παλαιοχριστιανική βασιλική) z 5-6 wieku naszej ery, znajdują się na wschodnim skraju nekropolii zaraz obok jaskinii-kaplicy Świętej Barbary. Była to 3 nawowa bazylika. 

Obok tych ruin i kapliczki świętej Barbary znajduje się również Kompleks Klasztorny - Sanktuarium Świętej Barbary, z małą, pięcionawową bazyliką i przylegającymi pomieszczeniami mieszkalnymi. 

Obecnie można odwiedzać jaskinię-kaplicę Świętej Barbary. Przyciąga ona do siebie wierzących w uzdrawiające działanie wody. Miejsce to jest polecane dla kobiet w ciąży.

To miejsce wymaga ode mnie jeszcze trochę pracy. Mam na myśli to, że muszę dokładnie sprawdzić gdzie ono się znajduje i upewnić się, iż jest to dokładnie, to co widziałam. Niestety w różnych źródłach trafiłam na inne kierunki.

UPDATE: W trakcie geocachingowych spacerów w końcu trafiłam na miejsce tej kapliczki i opisałam ją dokładniej tutaj - Ukryta perełka Limassol - jaskinia z kapliczką Świętej Barbary. 

Zachodnia Nekropolia (West Necropolii) z wapiennikami

Z zachodniej strony, u samego podnóża Anemos (pierwsze wzgórze z lewej strony) znajduje się wykuty w skale grobowiec (autorstwa Ali Beya z 1806 roku). Grobowiec ten ma długi, wąski korytarz (dromos) prowadzący do wnętrza grobowca i od głównego pomieszczenia odchodzą trzy komory pomocnicze. 

Obecnie nie jest on łatwy do zauważenia a jego wejście zamknięte jest metalową kratą. 

Na tym samym wzgórzu (naprzeciw Akropolu) odnaleźć można 2 zestawy po 2 głębokie, okrągłe ruiny. Sama bardzo długo zastanawiałam się, co to może być – może studnia? Okazuje się, iż nic bardziej mylnego. Są to wapienniki (lime kilns) do wypalania skał wapiennych i uzyskiwania w ten sposób wapna palonego. 

W starszej wersji tego postu miałam je rozpoznane jako grobowce, ale dzięki panu Ministerowi archeologii Yiannis Violaris dowiedziałam sie o swoim błędzie. W naszej rozmowie na ich temat okazało się, że w francuskiej wersji "Przewodnika o Amathus" było więcej dokładniejszych informacji.

Piece wapienne, które tutaj widzimy były wybudowane w XIXwieku i były używane do lat 50tych.

Wapiennik u podnóża zachodniego wzgórza Anemos, 2011.

Wapiennik pokazany od jego podnóża

Widok na dolinę z wzgórza z nekropolią zachodnią, 2011.

Kolejny grobowiec można zobaczyć przy Amathus Beach Hotel. Ale o nim napiszę kiedyś indziej. 

Wschodnia Nekropolia (East Cementary, Nekropolis)

Znajduje się na podstawie wzgórza Vikles (na zachód od Amathus). Zostało tu odkryte pełno grobowców wyciętych w skale - Rock Cut-Tombs. 

Archeolodzy odkryli tutaj wiele rzeźbionych nagrobków z czasów rzymskich. Podczas wykopalisk uzyskano tu bogate materiały archeologiczne i umieszczono je w Muzeum Okręgowym w Limassol.

Port

Port wewnętrzny

W przedniej części Agory znajdował się wewnętrzny port miasta, znajdował się on również na terenie ogrodzonym do zwiedzania.

Port zewnętrzny

Ruiny jego falochronów widoczne są do dziś, zanurzone pod wodą. Jest on doskonale widoczny na zdjęciach wykonanych z powietrza.

Badania wskazują, iż został on wybudowany w 4 wieku p.n.e. Jak na tamte czasy port ten był sporych rozmiarów. Zbudowany był na podstawie 3 molo o długości 380 metrów z 20 metrowym wyjściem do portu od strony wschodniej. Do budowy mola zostało użytych 5000 betonowych bloków ważących około 3 tony każdy. Mierzyły one 3 metry długości i 0,8 m szerokości.

Był on bardzo ważnym czynnikiem w rozwoju handlu i obronie wyspy. Grecy, Egipcjanie, Fenicjanie i Asyryjczycy przypływali do portu i kupowali pszenicę, jęczmień, chleb świętojański, oliwki i winogrona.

Ze względu na warunki atmosferyczne i zmiany środowiskowe już w 3 wieku n.e. port został opuszczony. Poziom wody się obniżył i piach przykrył port.

Dzisiaj wzdłuż dawnego portu wybudowana jest drewniana promenada.

Północna brama miasta

Tu jeszcze kilka zdjęć zabudowań przy północnej bramie:

Północne mury miasta w wiosennej szacie, marzec 2013.

Ruiny pomieszczeń w dolnym mieście

Fauna na Amathusie

Jeżeli jesteś osobą lubiącą dziką przyrodę to Amathounta jest również miejscem dla Ciebie. Możesz się tutaj wybrać, aby poobserwować ogromną liczbę jaszczurek czy ptaków.

Wielka Jaszczurka sfotografowana na Amatusie 

Polujący Jastrząb

Jeżeli zainteresowało Cię to miejsce zobacz też:
Ukryta perełka Limassol - jaskinia z kapliczką Świętej Barbary

Mapa

Poniżaj zamieściłam dla Ciebie mapę Google, aby łatwiej było się odnaleźć w terenie.

View Amathous Kingdom in a larger map

Mam nadzieję, że zachęciłam Cię tym postem. To miejsce jest jednym z moich ulubionych. Im bardziej je poznaje, tym więcej chcę wiedzieć, znaleźć.. Jeszcze nie raz tam wrócę i niejedno zdjęcie zrobię. A jak będę miała jakiś nowy wątek z tej okolicy to jeszcze raz coś o Amathusie napiszę.

Pozdrawiam cieplutko ;)

Źródła

Powyższy tekst napisałam korzystając z:

• Guide to Amathus, Pierre Aupert, Nicosia 2000
• Department of Antiquities - Amathous
• Wapiennik na Wikipedii 

Zachowaj na później!

@2013 by Ewelina Kur (Vienewi). All rights reserved.